İLKOKUL ÖĞRENCİLERİNE P4C( ÇOCUKLAR İÇİN FELSEFE ) DERSİ

Anasınıfı ve İlkokul 2.sınıflarımız için P4C (çocuklar için felsefe)derslerini başlatmış bulunmaktayız. İkinci dönem 1.sınıflarımıza da başlatmayı düşündüğümüz bu dersimizi öğrencilerimiz, alanında uzman bu eğitimi almış bir öğretmenimiz tarafından alıyor. 2.sınıf öğrencilerimiz P4C dersini haftada bir ders saati olarak görmektedirler.
Peki ama nedir bu P4C?
Bir göz atalım kısaca ; Bireyin bilişsel, sosyal, duygusal becerilerini ve düşünce üretme, üretilen düşünceleri savunma yoluyla geliştiren bir yöntemdir. Yapılan araştırmalarda bu dersi alan öğrencilerin diğer derslerinde daha başarı sağladıkları görülmüştür.
P4C’nin tarihçesi
1960’lı yıllarda, Amerikalı felsefe profesörü Matthew Lipman derslerinde öğrencilerinin akıl yürütme becerilerinin yetersiz olduğunu gördükten sonra, doğru düşünmeyi öğrenmek için üniversite sıralarının geç olduğunun farkına varır. Bu farkındalıktan hareketle Lipman, Çocuklar İçin Felsefe (P4C) pedagojisini başlatır. Matthew Lipman ve takipçilerinden Ann Sharp bu pedagojiyi geliştirirken, Sokratik Diyalog yöntemini temele alırlar. Bu yöntemde, başlangıçta karşımızdaki kişinin hiçbir şey bilmediği varsayılır ve ona sorular sorarak düşünmesi ve sorgulaması sağlanır.
P4C yönteminde soruşturan bir topluluk (Community of Inquiry) oluşturulur. Öğretmen burada “Kolaylaştırıcı” olarak adlandırılır. Kolaylaştırıcı tarafından yönlendirici sorular sorularak desteklenen soruşturma sırasında, kolaylaştırıcı soruşturmayı kontrol altında tutmaz. Çocuklar soruşturma sırasında, sorular sormaya, sorular üzerinde düşüncelerini ifade etmeye ve birbirlerini dinlemeye yönlendirilirler.

Neden Çocuklarla Felsefe?

20. yüzyılın filozoflarından olan Ortega ’nın “İnsan ve Herkes” adlı eserinde belirttiklerine göre, okullarda bilim öğretmek adına yapılan yanlışlardan birisi, hazır bilimsel öğretileri ya da bilgileri getirip, öğrencinin zihnine yükleme çabalarıdır. Bu kolay olan ama yanlış bir uygulamadır. Çünkü bu şekilde bir çaba sonucu, “Bilimin öz varlığı” sepete dökülen su gibi akar, gider. Öğrencinin ruhunda kalan ise bilimin tam tersidir: dogmacılık. Çünkü bilimin gerçek ve somut yanı, anlığın sorunlarla cesaretle, yiğitçe pençeleşmesi, çözüm bulmak için boğuşma eylemidir
Bilimde sonuçlanmış durumların yeniden ele alınması gerektiğini düşünen Ortega’ya göre, çözüm olarak görülen şeyler tekrar bir sorun olabilir. Çünkü gerçek bilim sonuçlarda oluşmaz, o her an kendi kendini aşma durumunda olan zihinsel çabadır.
Okullarda öğretilen kitaplarla sınırlandırılmış bilim, dondurulmuş ve dogmalaşmıştır. Bu nedenle öğrencilerde, toplumsal düzeyde varolan durumu farketme, değerlendirme, şimdi ve geleceğe ilişkin sorunları, çözüm üretimlerini akılsal normlar çerçevesinde ifade edebilme, insan-dünya-bilgi çerçevesini derinlemesine bilmenin, sorgulamanın önemini kavrama, sorunlara, olgu ve olaylara çok yönlü olarak bakabilme yetisinin gerekliliğini anlama, insanlığı tümel olarak kavrayabilmenin yaşamsal düzlemde önemini farkettirme hedeflerini uygulamaya geçirebilmek amacıyla P4C Pedagojisini hayata geçirmek çok önemli bir kazanımdır.